Servus!
In deze eerste "echte" lange blog ga ik jullie iets vertellen over de geschiedenis van Oostenrijk, of Ostarrichi zoals Oostenrijk vroeger genoemd werd.
Ostarrichi
Al 1000 jaar voor Chr. woonden er mensen in het gebied wat men nu als Oostenrijk kent. In de eerste eeuw na Christus breidden de Romeinen hun Rijk uit tot aan de Donau, die niet alleen een politieke grens was, maar ook een de grens tussen de romijns-christelijke cultuur ten zuiden en de germaans-heidense cultuur ten noorden van de blauwe rivier. De romijnen bouwden straten, en stichtten nederzettingen die zich later tot Oostenrijkse steden ontwikkelden.
Vindobona- Wien
Lentia- Linz
Juvavum- Salzburg
Brigantium- Bregenz
Tijdens de volksverhuizing in de vierde eeuw werd het Alpenland een belangrijk doorgangsgebied. Nadat de Baiern tussen 500 en 700 het land in bezit hadden genomen kwam het in de handen van de familie Babenberger, die macht uitoefenden vanuit de Residenzstadt Wien. De naam Ostarrichi is voor het eerst gevonden op een oorkonde uit het jaar 996. De betekenis van Ostarrichi is "het land in het oosten".
 |
| Een deel van de oorkonde waar Ostarrichi als eerste genoemd werd. |
Habsburger
Toen in 1246 de laatste Babenberger stierf, erfden de Habsburger hun land. De Habsburger woonden in Zwitserland, maar hun Zwitserse bezittingen verloren ze al snel. De Habsburger zorgden ervoor, dat Kärnten, Tirol en delen van Vorarlberg ook tot hun macht toetraten. In de eeuwen die volgden wilden de Habsburger niets liever, als hun macht vergroten. Dit deden ze door de zogenaamde "Heiratspolitik" wat betekende dat toekomstige partners uitgezocht werden, op bezittingen van land. Zo kwam het, dat Karl V. kon zeggen, dat in zijn wereldrijk de zon nooit onderging. ( Spanje behoorde op dat moment ook tot zijn rijk, evenals de Spaanse kolonies)
 |
Het rijk van Kaiser Karl V.
Later werd dit enorme rijk opgedeeld in meerdere takken van de familie Habsburg. Kaiser Ferdinand I erfde in 1526 Hongarije en Bohemen, wat later leidde tot de oostenrijks-hongaarse monarchie. Doordat de verschillende "Länder" langzaam naar elkaar toe groeiden, ontstond er een echt samenhorigheidsgevoel. In Wien waren de verbindingen tussen de "Länder' het meest aanwezig. De stad ontwikkelde zich zo tot een glansvolle Metropool van een machtig rijk.
Österreich-Ungarn
Tijdens de 19e eeuw werd de rivaliteit tussen Pruissen en Oostenrijk steeds groter, vanwege de hegemonie in Duitsland. In 1866 kwam het tot een oorlog tussen de twee grootmachten. De Habsburger verloren de oorlog en daarmee ook de macht in het Duitse gebied. Daarbij kwam, dat de Habsburger eigenlijk een veel groter probleem hadden. In de Donaumonarchie werd in die tijd meer als 1000 verschillende volken, waarvan maar weinig dezelfde taal spraken. Om deze veelvolkenstaat te redden, kreeg Hongarije in 1867 een grote autonomie. Symbool voor het ondergaande Oostenrijk is keizer Franz Joseph I. Hij was achttien toen hij de troon besteed en regeerde 68 jaar lang over het rijk. Hij had de naam de ijverigste ambtenaar van het rijk te zijn, hij zat namelijk van 's morgens vroeg tot 's avonds laat aan zijn bureau en werkte voor zijn onderdanen. Franz Joseph probeerde op verschillende manieren Oostenrijk van de ondergang te redden, maar al tijdens zijn heerschap begon de Monarchie scheurtjes te vertonen. Toen keizer Franz Joseph in 1916 stierf, werden ook de laatste banden die Oostenrijk samenhield doorgesneden. Zijn opvolger keizer Karl zag af van de troon, en zo kwam het dat op 18 november 1918 in Wien de Republik uitgeroepen.
Oostenrijk na de eerste wereldoorlog
Na de eerste wereldoorlog werd Oostenrijk een stuk kleiner, als dat het daarvoor was. Dit zorgde ervoor, dat Wien, als voormalige hoofdstad van een rijk waar 52 miljoen mensen woonden, veel te groot was voor het kleine Oostenrijk. Er was een enorm tekort aan levensmiddelen en er heerste hongersnood. Maar weinig mensen geloofden, dat Oostenrijk in de toenmalige vorm zou blijven bestaan. Het merendeel van de bevolking was dan ook voor een aansluiting bij Duitsland, maar dit wilden de geallieerden niet. Ook de naam mocht niet meer Republik Deutsch-Österreich zijn, zoals het was, maar moest Republik Österreich worden, dit is ook tegenwoordig nog de officiële naam van het land.
Na een politiek moeilijke tijd waarin het zelfs tot een burgeroorlog kwam, die de regering won, werd de toenmalige Bundeskanzler Engelbert Dollfuß door nationaalsocialisten in 1934 vermoord. De Oostenrijkse regering kon de druk van de nazi's niet meer aan, en moest zich overgeven.
Bundeskansler Kurt Schuschnigg sprak kort voor de "Anschluss" van Oostenrijk aan Duitsland de volgende woorden op de radio:
"Gott schütze Österreich" . Het grootste deel van de bevolking had geen moeite met de aansluiting aan Duitsland. Ruim 600 000 Oostenrijkers werden vrijwillig lid van de NSDAP. Reden hiervoor, was dat hen na jaren van armoede, weer welvaart beloofd werd. Veel te laat werd herkent, dat deze welvaart Hitlers voorbereiding op een oorlog was. Tijdens de tweede wereldoorlog werden meer dan 65 000 mensen vermoord. Actieve weerstand tegen de dictatuur was er bijna niet, omdat het Oostenrijksers zich toen nog niet echt Oostenrijkers voelden, maar eerder Duitsers. Toen de tweede wereldoorlog ten einde was, wouden de meeste inwoner van Oostenrijk de gruweldaden van Hitler zo snel mogelijk vergeten.
Oostenrijk na de tweede wereldoorlog
In 1945 werd nogmaals helemaal opnieuw begonnen, alleen nu met het verschil, dat de mensen wel in de toekomst van een onafhankelijk Oostenrijk geloofden. Na de oorlog werd Oostenrijk door de geallieerden in vier zones verdeeld, maar bleef het wel een eenheid met eigen regering, onder leiding van Dr. Karl Renner. Door de koude oorlog duurde het vrij lang totdat Oostenrijk zijn uiteindelijke vrijheid en onafhankelijkheid kreeg. Pas op 14 mei 1955 werd in het Wiener Schloss Belvedere een staatsverdrag ondertekend, waarin stond dat de geallieerden het land moesten verlaten.
In de jaren 80 heerste er in Oostenrijk een soort "Inselgefühl". Europa was in oost en west verdeeld, en daar tussenin lag het kleine Oostenrijk, wat op het gebied van toerisme en cultuur een wereldmacht was. Toch was men de tweede wereldoorlog nog niet helemaal vergeten. Jarenlang werd in Oostenrijk de rol van slachtoffer gespeeld, totdat de toenmalige Bundeskanzler dr. Franz Vranitzky in 1991 tijdens een toespraak toegaf, dat Oostenrijk niet alleen slachtoffer maar ook dader was geweest.
Sinds 1995 is Oostenrijk lid van de europese unie, maar voordat het zover was, moest er nog wel het een en ander gebeuren. Zou wouden de Oostenrijkers bijvoorbeeld, dat de Oostenrijkse taalvariant gelijkgesteld werd aan het standaardduits, wat bijvoorbeeld betekende, dat zowel het Oostenrijkse "Erdäpfel" als het Duitse "Kartoffel" als vertaling van aardappel gebruikt mocht worden.
Ik hoop dat jullie nu iets meer weten over hoe Oostenrijk ontstaan is!
|
